قیر ماده ایی سیاه رنگ وخمیری شکل است که از آن برای عایق کاری سطوح برای مقاومت در مقابل رطوبت و درست کردن آسفالت استفاده می‌شود. قیر ماده‌ای هیدروکربنی و چسبنده  است که به رنگ سیاه تا قهوه‌ای تیره است که مقاومت بالایی دارد اما در تترا کلرید کربن و سولفید کربن قابلیت حل پذیری دارد و به طور کامل حل می‌شود. 

قیر در دمای محیط جامد است اما اگر  در دما بیشتر قرار بگیرد به حالت خمیری شکل در می آید و بعد به صورت مایع رقیق می شود.

 همچنین این ماده انواع مختلفی دارد که هر کدام از آن ها کاربرد خاصی دارند. 

ما در این جا به یکی از کاربرد‌های قير برای قیرگونی اشاره می کنیم.

برای عایق کاری سطوح با  قیر برای قیرگونی، ابتدا قیر را در حرارت آتش نرم کرده و روی سطح مورد نظر پهن می‌کنند و بعد تکه‌های گونی را روی آن قرار می‌دهند ودوباره سطح گونی را با قیر می پوشانند.

 دو خصوصیتی که در قیر وجود دارد:

• نفوذ ناپذیری در برابر آب

• چسبندگی

قیر بیشتر اوقات از نفت خام به دست می‌آید که به آن، قیر تقطیری می‌گویند. قیر نفتی از دو مرحله تقطیر نفت خام بدست می آید. اولین مرحله در تقطیر موادی که سبک هستند، مثل: پروپان وبنزین از نفت خام جدا می‌شوند. این کار نزدیک به فشاری به یک واحد انجام می‌شود، در مرحله بعد ترکیبی‌هایی که سنگین است، مثل: گازوئیل و نفت سفید خارج می‌شوند. این مرحله نزدیک به فشار خلاء انجام می‌شود، و در نتیجه مخلوط‌هایی از ذره‌های ریز جامد به نام آسفالت تشکیل شده است، چیزی که باقی می‌ماند در ماده ای سیال وگریس مانندی به اسم مالتن غوطه ور است.